Παιγνιοθεραπεία

Τα παιχνίδια που χρησιμοποιούνται στην Παιγνιοθεραπεία, καλύπτουν τα εξελικτικά στάδια του παιχνιδιού, σύμφωνα με το μοντέλο της Sue Jennings.
Τα στάδια αυτά είναι :

• Νευροδραματικό παιχνίδι
• Ενσωματικό παιχνίδι
• Προβολικό παιχνίδι
• Παιχνίδι ρόλων

Το παιδί στο παιχνίδι του, αυτοαποκαλύπτεται και επικοινωνεί σε ένα βαθύτερο επίπεδο (Winnicott, 1976) ενώ παράλληλα μπορεί να εκφράσει και να επεξεργαστεί με ασφάλεια δυσάρεστα συναισθήματα και εμπειρίες καθώς ότι είναι δύσκολο να το διαχειριστεί στην πραγματικότητα , γίνεται διαχειρίσιμο μέσω της συμβολικής γλώσσας του παιχνιδιού(Landreth, 2012).

Η θεραπευτική σχέση είναι καίριας σημασίας για την εξέλιξη της θεραπείας. Μέσα σε ένα κλίμα αποδοχής και ασφάλειας, το παιδί στην Παιγνιοθεραπεία  έχει την ευκαιρία να ξεδιπλώσει το δυναμικό του, να νοηματοδοτήσει τις εμπειρίες του,  να αποκτήσει επίγνωση των σκέψεων και των συναισθημάτων του. Να “επουλώσει” τυχόν τραύματα, να αποκτήσει μεγαλύτερη αίσθηση ελέγχου και ψυχική ανθεκτικότητα, να ανακαλύψει, να εκφράσει, να διευρύνει  και να αξιοποιήσει τις δυνατότητες του.

Οι συναντήσεις γίνονται σε εβδομαδιαία βάση, σε σταθερή ημέρα και αφορούν ατομική ή ομαδική θεραπεία αναλόγως τις ανάγκες του παιδιού. Απευθύνεται σε οποιοδήποτε παιδί αντιμετωπίζει κάποια συναισθηματική δυσκολία ή κάποιο τραυματικό γεγονός (για παράδειγμα πένθος, διαζύγιο κλπ). Επίσης, σε παιδιά με νευροαναπτυξιακές διαταραχές όπως Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος ,  ΔΕΠ-Υ.